Hoe heb je Tierrafino leren kennen? Wat was je eerste contact met Tierrafino en het materiaal?

Ik kom uit een traditioneel stukadoorsbedrijf en we zijn begonnen met gezonde materialen. Toen ik begon als leerling stukadoor, werkten we met kalk en soortgelijke materialen. Later maakte ik de overgang mee naar gips en sierpleisters, inclusief kunstharsen. Ik heb dat een tijdje gedaan, maar met een zwaar hart omdat het niet goed voelde. Toen ontmoette ik Carl op een gewone bouwbeurs. Hij zat in een uithoek en ik dacht: "Wat doet die man?" Sorry voor de bewoording, maar het leek alsof hij met rotzooi aan het pleisteren was, begrijp je? Maar toen ik zijn stand beter bekeek, zag ik prachtige designpleisters zoals Tadelakt en vanaf dat moment greep het me en liet het me niet meer los. Ik heb er geen dag spijt van gehad. Want toen heb ik de zaken omgedraaid, ik heb zoals gezegd mijn baan opgezegd bij het stukadoorsbedrijf van mijn vader en ben voor mezelf begonnen. Op die manier hoefde ik geen compromissen te sluiten met de materialen die ik gebruikte.

Hoe kijkt u aan tegen gezondheid en de rol die de materialen waarmee je werkt spelen?

Het is heel duidelijk. Je merkt een compleet andere ervaring als ontvanger. Op het gebied van akoestiek, vochtregulering en dergelijke verkopen deze materialen zichzelf.

En schoonheid? Wat is schoonheid voor jou?

Schoonheid gaat in de eerste plaats over creativiteit. Natuurlijk is schoonheid voor iedereen anders. Wat de één lelijk vindt, vindt de ander misschien niet, en andersom. Ik vind het dus een heel breed begrip. Het belangrijkste voor mij is om zoveel mogelijk mooie dingen te maken met natuurlijke materialen. Wanneer is iets mooi? Als het kleurrijk is en bij de natuur past. Je ziet het meteen. Als pigmenten synthetisch zijn, wijken ze af van wat je in de natuur ziet en dat vind ik minder mooi. Natuurlijke schoonheid openbaart zich als het ware.

En vakmanschap?

Ik kom natuurlijk van de traditionele kant. Voor sommige stukadoors gaat vakmanschap over het maken van iets perfect, hard, perfect uitgelijnd en superrecht. Ik ben het daar niet helemaal mee eens. Als ik naar natuurlijke vormen kijk, hebben ze onregelmatigheden en organische vormen. Deze natuurlijke imperfectie heeft mijn richting beïnvloed omdat ik het zat was om rechte, witte muren te maken. Als je steeds hetzelfde doet, geeft dat geen voldoening. Je wilt echt iets moois achterlaten. Als je een project verlaat, wil je naar huis gaan met een trots gevoel en niet denken: "Nou, ik heb weer 50 meter witte muur gemaakt en het ziet er goed uit." Dat geeft me geen voldoening. Daarom probeer ik altijd iets nieuws te ontdekken.

Ik heb dat gedaan met Tadelakt in mijn eigen badkamer. Ik heb er bladgoud in verwerkt en dat ging heel goed. Deze natuurlijke materialen gaan vaak goed samen; ze vechten nooit.

En behoort het creatieve aspect ook tot een deel van vakmanschap?

Voor mij absoluut. Zonder twijfel. Anders was ik allang met dit beroep gestopt.

Waarom doe je dit beroep?

Waarom doe ik dit beroep? Omdat ik mezelf erin kan uitdrukken. Ik kan er goed mee verdienen. Ik kan onderscheid maken. Ik werk met materialen waar ik achter sta en ik hoef niet bang te zijn voor mijn gezondheid. Dat is tegenwoordig wel anders.

Ik denk dat het heel inspirerend is, vooral voor de nieuwe generatie stukadoors. Mensen zoals jij en de andere finalisten kunnen een heel belangrijke rol spelen door hen te laten inzien dat je jezelf kunt uitdrukken. Het beroep van stukadoor is niet alleen functioneel en ongecompliceerd. Het bevindt zich echt op het snijvlak van vakmanschap, kunst en gezondheid. Mensen kunnen advies krijgen over wat een gezonde leefomgeving is.